Stabilizatory liniowe zapewniają stabilne napięcie wyjściowe. Ponieważ pracują w stanie liniowym, charakteryzują się niskim poziomem szumów, a obwód aplikacyjny jest bardzo prosty w porównaniu do przetwornic DC/DC, ale sprawność konwersji energii jest znacznie niższa. Zazwyczaj regulatory liniowe ogólnego przeznaczenia wykorzystują dojrzały proces i mają znacznie wyższe maksymalne napięcie wejściowe i wyższy prąd wyjściowy niż regulatory liniowe o niskim spadku napięcia. Liniowy regulator o niskim spadku LDO (LDO to skrót od Low Dropout) może również działać poprawnie przy niższej różnicy napięć wejściowych i wyjściowych, znany również jako regulator liniowy o niskiej stracie lub regulator liniowy o niskim nasyceniu. LDO jest zwykle stosowany w specjalnej strukturze obwodu lub strukturze CMOS, różnica napięcia między jego wejściem a wyjściem jest na ogół mniejsza niż 0.8 V lub nawet mniejsza niż 0.1 V, prąd statyczny jest na ogół niższy, ale prąd wyjściowy jest również wyższy. Prąd spoczynkowy jest ogólnie niższy, ale napięcie wytrzymywane jest stosunkowo niskie. Generalnie wymagana jest, aby różnica potencjałów pomiędzy wejściem i wyjściem regulatora liniowego ogólnego przeznaczenia wynosiła co najmniej 1.5 V. Zastosowanie LDO o małej różnicy potencjałów skutkuje mniejszymi stratami energii i upraszcza konstrukcję rozpraszania ciepła.